Dom Babci Wydawnictwo CzyTam recenzja


Dom babci, to książka, która zwróciła moją uwagę, bo jest nietypowa, niecodzienna, gdyż porusza ona problem radzenia sobie ze stratą kogoś bliskiego. W codziennym życiu borykamy się z licznymi, trudnymi sytuacjami. Dziecko, które jeszcze nie poznało świata, nie zawsze może sobie radzić z trudnościami, z taką swobodą jak my dorośli, musi zrozumieć własne emocje i nauczyć się nimi kierować. Najlepszym na to sposobem są mądre książki i o takiej mądrej książce właśnie tutaj piszę.


To historia chłopca i jego babci, którzy byli z sobą zżyci, ale jak to w życiu bywa, czas upływał, a babcia niedołężniała i pewnego dnia jej zabrakło. Choć może tak się wydaje, historia ta wcale nie jest smutna, a wręcz przeciwnie, podnosi na duchu i dodaje otuchy. To książka wypełniona ukrytymi znaczeniami i przenośniami. Opowiada ona historię tęsknoty chłopca za babcią, jest bardzo emocjonalna.



Babcia była architektem, budowała najwyższe wieżowce, najpiękniejsze pałace oraz muzea i biblioteki większe niż miasteczka ale jej marzeniem było wybudowanie największego budynku. Miał on stanąć na wzgórzu, gdzie chciała zamieszkać z wnukiem. Gdy odeszła, pozostały tylko plany wspólnej budowli. To właśnie na ich podstawie chłopiec buduje coś na kształt babci. Ukończona przez niego budowla ożywa i wiedzie go, do oddalonego miejsca, w którym rozpoczęła budowę domu dla chłopca. Mimo iż chłopiec widzi, że dom nie jest skończony, babcia mówi mu, że to właśnie on go skończył.



To bardzo emocjonalna książka, pobudzająca naszą wewnętrzną nutę emocji. Może dla dziecka będzie trudnym odnalezienie metafor ale na pewno poczuje to, czego chce autor. To opowieść magiczna, gdzie sen miesza się z jawą.


To pierwsza książka z jaką się zetknęłam, oswajająca dzieci z tematem przemijania i śmierci. Nie należy błędnie odbierać, że to książka tylko dla tych, którzy stracili swoich bliskich. To książka dla każdego, która porusza temat trudny, ale mogący nas dotknąć.

Dodatkowym atutem są piękne ilustracje, tak samo bajeczne i cudowne jak sama treść książki.

Dom babci
Ross Montgomery
ilustracje David Litchfield
tłumaczenie Patrycja Zarawska
Wydawnictwo CzyTam, 2017

Komentarze

  1. Mamy tę książkę. Jest fantastyczna. Mnie oprócz opowiadania zauroczyły piękne ilustracje! Z tego wydawnictwa polecam również " Jedyny i niepowtarzalny Ivan". Wzruszająca a zarazem piękna powieść.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pierwszy raz widziałam ją właśnie u Ciebie :).

      Usuń
  2. Na co pierwsze zwróciłam uwagę, to przepiękne ilustracje! :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja już jestem babcią , to już sam tytuł mnie wzrusza :) To musi byc piękna opowieść :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na prawdę piękna. Moim zdaniem ta książka jest na prawdę bardzo wyjątkowa.

      Usuń
  4. Piękne ilustracje i widać, że książka świetnie wydana

    OdpowiedzUsuń
  5. Piękna książka i taka ważna w rozwoju dziecka ...

    OdpowiedzUsuń
  6. Książki są dobre na wszystko i warto je czytać!;-) Piękne ilustracje, które przyciągają wzrok.

    OdpowiedzUsuń
  7. Tytuł dopisuję do listy czytelniczej, a przypuszczam, że i prezentowej, cenię sobie takie książki, poruszające trudne tematy, wypełnione emocjami. :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Jakie piękne ilustracje, aż oko się cieszy jak widzi...zdecydowanie zachęca do obejrzenia :-)

    OdpowiedzUsuń
  9. Piękne ilustracje 😊Babcia jest wazna w zyciu wnuków, więc taka ksiazka jest potrzebna.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ilustracje bardzo ładne, ciekawa pozycja książkowa ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Ilustracje bardzo zachęcają, recenzja również :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Bardzo ciekawa pozycja. Tekst i rysunki tworzą wspaniałą całość. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  13. ilustracje są niezwykle nastrojowe :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Szczerze powiem Aniu, że pierwszy raz słyszę o tej książce, ale mnie nią zaciekawiłaś. Myślę po twojej recenzji, że jest nie tylko ciekawa, ale warta chwili zadumy :-)

    OdpowiedzUsuń
  15. zdecydowanie ciekawe i przykuwające uwagę rysunki :)

    Pozdrawiam
    https://agrafy-kamila.blogspot.com/2018/04/56-natalia-szroeder.html

    OdpowiedzUsuń
  16. Przepiękna grafika w książce. Zachwyca od samego początku.

    OdpowiedzUsuń
  17. Ciekawy sposób by ugryźć i pokazać problematykę śmierci, przemijania, odchodzenia bliskich nam osób...

    OdpowiedzUsuń
  18. Może kiedyś, ale na razie nie chciałabym jej czytać mojemu Synkowi...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ale to książka nie tylko dla osób, które straciły bliskich

      Usuń
  19. Przepiękna treść, nieziemskie ilustracje!

    OdpowiedzUsuń
  20. Jako świeżo upieczona babcia kupię wnuczce na prezent , aby kiedyś miała pamiątkę 🙂

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, to świetny pomysł na prezent, szczególnie od babci.

      Usuń
  21. Piękne ilustracje, muszę ją kupić:)

    OdpowiedzUsuń
  22. Już same ilustracje zachęcają mnie do przeczytania ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Ślepaczki

Ja Pacze Sercem - adopcje kotów niewidzących

Popularne posty