O tym jak uczyć dziecko empatii i panowania nad smutkiem "Nie płacz króliczku"

Dzieci bardzo przeżywają urazy, często płaczą „na zapas”, a my rodzice je pocieszamy, opatrujemy, przytulamy, całujemy. Książka, o której piszę jest historią codzienności dzieci i rodziców. Króliczek upada, uderza się w rękę, rozpacza, wylewa łzy. Dziecko poznaje sytuację z drugiej strony, to ono staje się opiekunem, pocieszycielem. Dmucha, ociera łzy, wyciera nosek, poklepuje po pleckach i okazuje się, że po chwili króliczek już jest radosny  i może skakać.

To niesamowita, interaktywna książeczka, którą moje dzieci pokochały. Już od pierwszego razu, gdy czytaliśmy, wykonywali zalecenia i wspierali króliczka. Mogli na chwilę stać się tacy jak rodzice. Ta historia niesamowicie angażuje dziecko, sprawia, że czuje się dumne z tego, że pomogło, że jest jak mama czy tata. Dziecko spogląda z innej perspektywy, nie tak emocjonalnej, na sytuację, w której nie raz się znalazło i pewnie jeszcze znajdzie. Pomaga ocenić sposób zachowania i w przyszłości skojarzenia, że i tak wszystko będzie dobrze. Dziecko w będzie potrafiło pocieszyć kogoś, kto doznał właśnie takiego zdarzenia, nauczy się empatii, współczucia, zrozumienia i troski.

Książka naprawdę godna polecenia dla każdego dziecka, angażująca nasze pociechy i dająca możliwość wspólnego spędzenia czasu z rodzicem. Ona nie nudzi, my kilkukrotnie pod rząd potrafimy pocieszać króliczka, a później znowu wracać do tej historii.

Książeczka jest ślicznie wydana, ze sztywnymi, tekturowymi kartkami, będzie służyła naszym pociechom przez długi czas.

http://www.wydawnictwodwiesiostry.pl/