Niecodziennie w święta

Bilans świąteczny trochę niecodzienny. Potłuczone 3 szklanki, 3 kubki, jedna misa, kilka ozdób świątecznych typu śnieżna kula itp. oraz cała masa bombek. Ubieranie choinki razy 3. Wszystko to jest zasługą moich dzieci, kota i męża. Nie zapomnijmy o stłuczonym lustrze. Mam nadzieję, że nie będzie siedmiu lat nieszczęść. Dobrze, że niedługo kolęda i ksiądz poświęci nasze progi, bo zaczynam podejrzewać, że zamieszkało tutaj jakieś licho.

Z przyjemniejszych rzeczy to wigilia, jak najbardziej udana, nie licząc zapomnianej kurtki jednego z synów 120 km od domu. Moja wina, moja wina, skleroza i nic więcej.

Był również spacer świąteczny w trochę dziwnej, jak na okazję bożonarodzeniowego, atmosferze. Ani grama śniegu. Idąc się zgrzałam, a powinnam brnąć w zaspach.

Jeśli chodzi o prezenty bardzo fajne, m.in. klocki do układania obrazków. Bardzo mądra i rozwijająca zabawka, mnie rozwija w chodzeniu na czworakach i nieustannym poszukiwaniu brakującego klocka.

Zgubiliśmy też kota, razy 3. To chyba magiczna liczba na ten czas. Pierwszy raz kot wlazł na półkę z książkami i nie miał zamiaru wyjść na nasze nawoływanie, drugi raz schował się za zaspę z zabawek (podejrzewam, że ukrył się przed chłopakami) i trzeci raz, już bardzo poważnie nas wystraszył, ale w końcu się znalazł. Zlazł kiedyś, jakoś, nie wiadomo jak, do piwnicy i tam wlazł w najdalszy kąt, za stertę wszelakich przydasiów, zbieranych latami.

Tak więc święta pełne emocji i przeżyć :D.