Współlokatorzy - czy wszystko da się zaplanować?

"Współlokatorzy" nie tylko świetna komedia romantyczna. To tylko pozornie lekka książka o dwojgu samotnych ludzi. Ona – romantyczna i nieco ekscentryczna, potrzebuje pilnie znaleźć lokum, niedrogie i przytulne, choć  przy jej dochodach nie jest  to  proste.  On – małomówny i rozważny, podnajmuje mieszkanie i łóżko, gdyż pracuje nocami na oddziale paliatywnym. Koniec końców zamieszkują razem, każde przez swoją połowę doby. Mimo że łączy ich łóżko nie widują się, zostawiają sobie tylko liściki. Układ niemalże idealny, ale czy na pewno? Bo kiedy wyjdą poza ramy idealnego układu, może przydarzyć się coś nieoczekiwanego, a nie każdy kocha niespodzianki. Jak to zwykle bywa, wszystko zaczyna się niewinnie, a jak się zakończy?

Książka pięknie ukazująca miłość, która łączy, a nie dzieli, jest ponad podziałami i nic nie jest w stanie zmienić tego, co ma nastąpić.

„Współlokatorów”  czyta się jednym tchem, bardzo szybko. Napisana jest prostym językiem, bawi i odpręża.