Spojrzeć wstecz

Moje dzieci mają prawie trzy lata, można więc już zastanowić się i wyciągnąć wnioski z tego, co do tej pory się zadziało.

Bycie matką to nie jest prosta sprawa i nie da się do tego przygotować, czytając nawet najlepsze poradniki. Wszystkiego uczymy się, gdy dzieci pojawią się na świecie. Metoda prób i błędów jest bardzo często aktualna. Wiadomo, są pewne zasady, których trzeba przestrzegać, a i nasz własny rozum podpowiada nam prawidłowe rozwiązania. Wszystko zależy od doświadczenia życiowego. Czasem się mówi, że jak się dziecko urodzi to jest tysiąc cioć dobra rada, ale czasem takie podpowiedzi się przydadzą, jednak wszystko z umiarem. Nie należy również rzucać się na jakiś trend czy modę, chociażby ostatnio bardzo mnie denerwującą – modę na nieszczepienie, bo to jest moda i nowy trend. Pewnie tymi słowy zyskałam kilka nieaprobujących mój światopogląd czytelników, ale to jest moje zdanie, każdy ma prawo wypowiadać to, co uważa za stosowne J.

Czy ja się na kimś wzorowałam? Owszem, metoda Montessori. Nie byłam ślepo zapatrzona i postępująca krok po kroku, jak Maria Montessori nakazywała, ale kilka, a nawet więcej jej porad uważam za bardzo dobre. Oczywiście to, co mówiła moja mama też było brane pod uwagę ale najbardziej opierałam się na własnej wiedzy i doświadczeniu oraz intuicji. Nie da się ukryć, że ogromną pomocą był i jest mój mąż. To człowiek, który żadnej pracy się nie boi i zmieniania pieluch nie traktuje jak tylko obowiązek kobiety.

Czy popełniałam błędy? Oczywiście, to jest nieuniknione, były to jednak mało istotne niepowodzenia, choć jednym z nich i to może większym, jest obecny problem ze spaniem. Gdy dzieci się urodziły spały i zasypiały same. Tak było do ok. 2 roku życia, a później jakby piorun strzelił. Z naszego własnego wygodnictwa zaczęliśmy sypiać z dziećmi i to był błąd, bo tak już pozostało. Nie pozostaje nam nic innego jak po prostu wprowadzić nowe zasady.

Czy coś bym zrobiła inaczej? Raczej nie, może mniej bym się przejmowała. Z czasem nauczyłam się, że nie ma od razu co siać paniki. Do życia trzeba podchodzić spokojnie, bo co ma być, to będzie.