Miedziany listek - recenzja

Rozpoczyna się rok szkolny, Tereska też cieszy się na myśl o drugiej klasie, kiedy to będzie siedziała w ławce z Ewką, przyłoży się do nauki, a na przerwach poświęci się zabawie. Jak  to w życiu bywa, nie wszystko idzie po jej myśli. Dziewczyna bardzo zawodzi się na przyjaciółce, obok na krześle nie siada nikt, kuzyn Antek coraz rzadziej ich odwiedza i nikt jej nie wierzy, że wytropiła prawdziwego potwora. Dziewczynka jest jedynaczką i chciałaby, aby rodzice postarali się o młodsze rodzeństwo dla niej, ale nic z tego. Przychodzi jednak moment w życiu Tereski, gdy pojawia się promyk nadziei. Podczas jednej z wypraw tropiących Tereska, Antek i Iga gubią się w pobliskim lesie, starają się odnaleźć drogę do domu. W ten właśnie sposób trafiają na mamę jednego z kolegów z klasy naszej bohaterki - Jasia. Jak się okazuje, chłopiec jest w podobnej sytuacji jak Tereska i bardzo dobrze ją rozumie. Jak rozwinie się ta znajomość? Czy potwór na prawdę będzie taki potworny?

Tereska to osoba godna naśladowania ,która potrafi mówić o uczuciach, nie unika konsekwencji swoich czynów, potrafi przeprosić, jest otwarta i uczynna. To, czego naprawdę zazdroszczę bohaterce, to umiejętność cieszenia się z drobiazgów, czasem niepozornych.

Emilia Kiereś jest niezwykła osobą, która rozumie dziecięce emocje i potrafi o nich pisać. Potrafi dotrzeć do młodych, jak i starszych. Dziecko może zrozumieć co dzieje się w jego głowie, a rodzicom uzmysławia, jak ważną rolę odgrywamy. Zdarza nam się bagatelizować niektóre sprawy, będące niesamowicie istotnymi dla dziecka, a przecież każdy dziecięcy smutek, czy zmartwienie są godnymi uwagi.

Tutaj kupisz książkę