Tajemnica trzynastego piętra - recenzja

Jak przyjemnie i wesoło spędzić czas? Już podpowiadam z bohaterami książki Joanny Kmieć „Tajemnica trzynastego piętra? Mowa o Oliwierze i Antoninie, których przygoda rozpoczyna się dnia kiedy od deszczowego lata w Polsce ratuje ich podróż biznesowa mam do Szwecji, gdzie jest słonecznie i ciepło. Oliwier jest niesamowicie podekscytowany, nowe miejsce, ciekawy hotel i cała masa atrakcji. Jedyne co mu przeszkadza to wszechobecna, pojawiająca  się z nienacka, np. w windzie, czy na pluszowej maskotce. Jedna z wypraw hotelowych pozwala rozwiązać zagadkę. Nasi bohaterowie wędrują na 13 piętro, które z powodu przesądów jest wyłączone z użytku. Gdy winda ulega zacięciu, a pulpit ukazuje wcześniej nieobecny guzik z cyferkami jeden i trzy Oliwier wie, że to nie może być przypadek. Dzieci trafiają do przedziwnego miejsca, gdzie woda sięga po kostki i pokrywa cały korytarz, a drzwi do pokoi są zamknięte. Okazuje się, że zamieszkują tam sympatyczne trolle, które dzielą się informacją jak trafiły do tego niezwykle zwykłego miejsca, a z każdym słowem smutnej historii poziom wody wokół nich się podnosi. Oliwier i Antonina postanawiają pomóc nowym przyjaciołom, jednak nikt z dorosłych im nie wierzy, muszą poradzić sobie sami.

Książka ukazuje, jak ważne są więzi międzyludzkie, przyjaźń, zaufanie, fakt, że można na siebie wzajemnie liczyć i że w grupie można więcej niż w pojedynkę.

Bardzo sympatyczne ilustracje, umilające lekturę książki, piękna kreska, forma zanikania kształtów. Książkę polecam wszystkim dzieciom i dorosłym J, lubiącym przygody, niesamowite istoty i zagadki.

Dół formularza

TUTAJ KUPISZ