Wypalenie zawodowe

Można kolokwialnie stwierdzić, że obecnie współczesnym światem rządzi stres. W środowisku pracy, pracodawcy wymagają coraz większej wydajności, przez co pracownikom brakuje poczucia bezpieczeństwa, odczuwa nieustanną presję, ciągle goni za czymś. Coraz bardziej widoczne  stają się problemy złego zarządzania, słabego przywództwa oraz niefunkcjonalnych zachowań w organizacji. Niestety, bardzo często stanowiska kierownicze piastują osoby bez odpowiedniego przygotowania oraz predyspozycji. Powszechnie cenionymi przez pracodawców wartościami są wysoki poziom motywacji do pracy, silne zaangażowanie emocjonalne, aktywność i odpowiedzialność za wykonywane zadania. Podczas rekrutacji oczekuje się od pracowników takich właśnie postaw. Jednak należy pamiętać, że pracownicy posiadający pożądane cechy utożsamiają się z wykonywanymi zadaniami i organizacją, a to prowadzi do mniejszej odporności psychicznej, odporności na stres, a w konsekwencji podwyższonej podatności na wypalenie zawodowe. Wyciągając wnioski z tych zjawisk i problemów ważnym aspektem naszego życia powinna stać się umiejętność rozpoznawania i kontrolowania sytuacji stresujących – zarządzanie stresem. Pozwoli nam to działać profilaktycznie na nasz stan emocjonalny i bez wątpienia uchroni nas przed ewentualnym wypaleniem zawodowym.

Zjawisko wypalenia zawodowego pojawia się skrycie, zwykle w obliczu działania przewlekłego stresu. Często zjawisko towarzyszy wykonywaniu zawodów społecznych, ale nie tylko. Początkowo jest niezauważany – objawia się poprzez napięcia, stany zmęczenia, drażliwości i hiperaktywności, na przemian z oznakami wyczerpania psychofizycznego.

Wypalenie zawodowe często dotyka obecne społeczeństwo. Ludzie chodzą do pracy czując beznadziejność, nieustanny stres i niechęć do pracy. Już w niedzielę są niemalże chorzy na samą myśl o poniedziałku, gdy trzeba iść do pracy. Jakie jest lekarstwo na tą przypadłość, banalne, ale najskuteczniejsze – inna praca. Jest to często niemożliwe. Pomóc może nowy zakres zadań, zmiana stanowiska pracy. Istotne jest to, co robimy w naszym czasie wolnym, dobrze jest mieć jakieś hobby, uprawiać sport, spotykać się ze znajomymi. Trzeba mieć życie poza pracą. Ja hołduję zasadzie „Praca to dodatek do życia, a nie życie”. Trzeba zmienić stosunek do pracy. Wiem, to trudne i czasem może być potrzebna pomoc specjalisty i nie ma co się przed tym wzbraniać. Trzeba zrobić wszystko, aby być szczęśliwym, również na gruncie zawodowym.