Syzyfowe prace przy dzieciach

Nigdy nie byłam nadmiernie porządnicka, sprzątająca, nie myłam okien raz w miesiącu, czy nie odkażałam łazienki raz w tygodniu. Miało być czysto, bez kurzu, czy brudu. Bałagan zaburza mój spokój wewnętrzny i źle się z nim czuję. Przyznaję, że miałam problem z ciuchami, jak to się mówi, każdy ma takie krzesło, gdzie układa się ciuchy. Mój problem wynikał z nielubienia czynności, jaką jest układanie i chowanie prania. Ale to było jedno krzesło i tyle. Odkąd mam dzieci sytuacja jest całkiem odmienna. Jak to mówi mój mąż, a przeszkadzało Ci, że jeszcze nie chodzą. No teraz chodzą i to jak. Moje dzieci obecnie postawiły sobie za punkt honoru organizować nam sprzątanie i to dwa razy dziennie, codziennie, przy czym jest czysto tylko w czasie, kiedy śpią. Na pierwszy ogień idą zwierzątka i klocki umieszczone w pojemnikach, wszystko musi zostać wysypane, następnie książki, a że mam fioła na punkcie książek tych obecnie wydawanych, jak i z mojego dzieciństwa, więc jest tego sporo. Takie książki również lądują na podłodze. Przy dzieciach jest sporo prania i ja już nie mam krzesła, a sofę. Jeden z moich synów upodobał sobie rozwlekanie tego oto prania po pokoju w między czasie przymierzając różne części naszej garderoby. Teraz doszła jeszcze jedna rozrywka, moje dzieci mają na tarasie piaskownicę, a my mamy piasek wszędzie. Jak widzę na nowej sofie piasek to aż mnie unosi i najchętniej biegałabym z podręcznym odkurzaczem nieustannie odkurzając. Tak więc w południe, gdy pora drzemki sprzątamy, ok. 22 sprzątamy i to są moje chwile przyjemnego spojrzenia na ogarnięty pokój, mojego komfortu estetyki. Żyję tylko nadzieją, ze za jakiś czas nauczą się sprzątania, ładu i porządku i szanując swoją i moją pracę, staną się bardziej uporządkowani i wysprzątani.

Efekt dorwania się do mojej kosmetyczki.