„Filiżankowy Domek. Cześć, Króliczki!” recenzja

Za oknami przebija się słońce, jeszcze nie wiosna, ale już radośniej na duszy, dlatego chcę napisać o książce przyjemnej, lekkiej, niemalże pachnącej kwiatami, wiatrem i niesamowicie sympatycznej. „Filiżankowy Domek. Cześć,Króliczki!” to opowieść o dziewczynce imieniem Ania oraz rodzinie zabawkowych Króliczków, ale czy aby na pewno tylko zabawkowych? 

Anię poznajemy w dniu przeprowadzki z jej ukochanego mieszkania 137G na osiemnastym piętrze do domku na wsi. Dziewczynka niechętnie przyjmuje tą zmianę ale z pocieszeniem przychodzi do niej Błękitna Babunia, która w prezencie podarowuje jej Fliżankowy Domek wraz z wyposażeniem i czteroosobowa, króliczą rodziną. Dziewczynka jest zachwycona prezentem i już z mniejszą niechęcią jedzie do nowego domu. Podczas drogi z auta do nowego lokum gubi się Tata Królik. Ania, gdy tylko to dostrzega, rusza wraz z mamą na poszukiwania. Również Króliczki nie pozostają bierne, córka Zosia postanawia poszukać rodzica na własną rękę. Jej przygoda obfituje w niespodzianki, nowe przeżycia oraz różne pomysły. Czy uda się odnaleźć Gabriela? Czy Ania przekona się do nowego otoczenia? Koniecznie musicie przeczytać dzieciom, albo dzieci samodzielnie tę pozycję literacką.

Książka jest bardzo ładnie wydana, piękne ilustracje, które czasami stanowią kontynuację tekstu. Naprawdę obrazowe opisy roślin, ogrodu oraz innych szczegółów, które pobudzają wyobraźnię. Opowieść czyta się z niesamowita przyjemnością, czułam, że jestem w tym świecie, przedzieram się przez trawy i latam na spadochronie.

Ta historia uczy, że nigdy nie można się poddawać, że zmiany bywają dobre i tylko trzeba je zaakceptować i że w naszym życiu jest miejsce na odrobinę magii.