Człowiek potrafi. Trzeba sobie radzić

Dzisiaj oglądałam program na Planete+ (Trzeba sobie radzić) o ludziach, którzy potrafią żyć, żyć w warunkach, gdzie jest to bardzo trudne. Ba, oni potrafią zorganizować sobie biznes, który całkiem nieźle się udaje. Kobieta kierująca ruchem na skrzyżowaniu. Niby banał. U nas do tego celu wykorzystuje się sygnalizację świetlną, ewentualnie jest policja. W kraju, w którym ona żyje nie ma tego i sama wpadła na taki pomysł. Żyje z napiwków. Pracuje od poniedziałku do piątku po dziewięć godzin dziennie i jest zadowolona, że ma prawdziwą pracę. Inny człowiek naprawia telefony komórkowe. Niby nic wielkiego ale on zatrudnia ludzi i jest jedynym w ogromnym mieście, który tym się trudni. Nie kupuje części w hurtowniach tylko wykorzystuje stare, zużyte telefony. Kolejny bohater programu, niegdyś kierowca rajdowy, po wypadku, któremu uległ robi buty ze skóry. Normalne i pospolite? Otóż nie, bo są to buty ze skóry łososia. W miejscowości, gdzie zamieszkuje, jest przetwórnia łososia i on wykorzystuje powstałe odpady – skórę. Zatrudnia ludzi, można powiedzieć – ma zakład obuwniczy. Maszyny, które wykorzystuje stworzył sam. Gotowe produkty sprzedaje w przydrożny sklepiku. Patrząc na to jak inni potrafią stworzyć sobie własne stanowiska pracy w kraju, gdzie życie nikogo nie rozpieszcza i istnieje problem z dostępem do słodkiej wody, człowiek się zastanawia nad samym sobą. Jesteśmy bardzo konsumpcyjną cywilizacją. Ciągle nam mało a my Polacy jesteśmy wiecznie nieszczęśliwi. Nie doceniamy tego co mamy a są ludzie, którzy potrafią cieszyć się z tego, co przez nas jest niedoceniane.