Horologium, czyli dom niezwykłych zegarów - cudowna opowieść

Baśnie, nieśmiertelne od lat, uczą, bawią. Nie zdołały ich wyprzeć wszechobecny internet, komputery itp. Wciąż są  na czasie, potrafią dotrzeć do dziecięcej wyobraźni, nauczyć się odróżniać dobro od zła, pokonywać leki.

Książka, o której piszę to „Horoligium, czylidom niezwykłych zegarów”, której głównym bohaterem jest jedenastoletni Aleksander, chłopiec nie mający łatwego życia. Od lat tkwi zamknięty w ciemnej piwnicy, a jedyna osobą go odwiedzającą jest nieczuła i okrutna opiekunka. Przychodzi tylko by nakarmić chłopca i  go zbesztać z byle powodu. Jedyną rozrywką w życiu chłopca jest niewielkie okienko, przez które może  oglądać świat, taki dla niego obcy i niezrozumiały. Niestety kobieta odkrywa źródło radości chłopca i zabiera chłopcu jedyną jego radość. Z rozpaczy Olek przestaje jeść, jest bliski śmierci, na szczęście pojawia się Zosia, potrafiąca zmieniać się w zwierzęta i ratuje go. Dziewczynka uczy naszego bohatera świata i pomaga mu uciec. Niestety życie na ulicy nie jest proste, żeby nie umrzeć z głodu dzieci musza kraść. Pewnego dnia decydują się okraść dwóch dziwnych dżentelmenów i mimo iż ich akcja kończy się niepowodzeniem zyskują nowy dom. To dopiero początek kłopotów Aleksandra. Zła wiedźma rzuca na mieszkańców miasteczka urok, przez co opętuje ich poczucie chciwości, nieustannie podsycanej legendą o kluczu do największego na świecie skarbu, ukrytego w czyimś sercu. Olek wraz z Zosia i niesamowitymi posiadających moce mierzą się ze złem i odkrywają prawdę o sobie.

To powieść o walce dobra ze złem, które jak to w baśniach bywa, zostaje pokonane. Autorka uczy wartości, odpowiedzialności, tego że nie zawsze trzeba działać za wszelką cenę, że ważna jest miłość i że trzeba ponosić  konsekwencje swoich decyzji. To bardzo emocjonująca lektura, traktująca o poważnych sprawach w sposób bardzo przystępny. Polecam ją bardzo gorąco!